’t Mut no’g tweeduuz’ndrei’ntw’ntig word’n, maor ondertuss’n bunt d’ skaats’n a’l uut ’t fet e-west, stund d’r bie menigien ’n sneejpuppegie ’n d’n tuune ên bunt trien’n voak’r d’n e’wenst an de kaante e’bleev’n. Disse kee’re niet um d’t ‘r blaagies `op d’n reels laag’n, ma’ar umd’t d’n kondukteurs – zie nuumt d’t stjoewerts, òp zie’n èng’ls – ’n bettie meer cent’n wil’t. Boam’dien wult d’n koarties knipp’nde kearls ên vrouwluu me’er veijlig’hiet ’n d’n waag’n.

Geliek ebt ze, ’n aj gien bewies koopt d’n muj maor vuul’n. Weij mut ’t goot’ onthold’n, veur woanneer oaver hoanderd’n-vieftig joar ekskuuses ‘emaakt mut word’n. Doar hef gien kondukteur van noe of loat’r – miskien goat weij teeg’n die tied mêt droons, vliegkabiens of loat weij oans oaverflit’s mêt een speciaal’n masjien –  wat an, maor is’t veur de buune mooi e’zegd. Doarnoast druk’t weij wat stuuvers ’n ee’n pottie. Kloar is Kees.

Maar d’n mut weij ’t uuberhaupt nog maor zien te haal’n, want ’t letste joar skreewt ze nog hard’r d’n tevoor’n d’t weij allemaole zunnepaneel’n ‘p de daak’n mut skroev’n, skiere pomp’n in ’t huus mut plaats’n ên de speklapp’n mut loat’n stoan. Dut weij d’t niet… dan giet in tweeduuzenddert’g ’t lichie op d’n aardkloot uut. Doar kuj nie’t oaver twiefel’n, zekt geleerd’n ên weet’nskappers, want aan’s neem-ie een loop-ie m’t d’n zelfde weet’nskap. De geleerd’n kriegt allenig weer d’n cent’n veur wat zulle uutproest, woarbie ’t machinegie as ’n vizieuz’n cirkeltie blief draai’n.

Een modellegie hier ên ’n modellegie doar, woarbie natuur-luu een blau’w bloêmegi wilt uutroei’n veur ’n roo’d plaantie. Of ’n gaanze de nekke um wil’t draai’n veur ’n ente. Smoak’n verskilt, maor ’n bettie kro’m kuj’t wèh nuum’n. Misskien is’t bett’r te denk’n d’t de weerld v’n zich’zelf ‘enoeg in zie’n mars hèf en verandrinks mêt zien eig’n kracht’n ankan. Zo giet ’t al duuzend’n joar’n, ni’et? Of kun ie’t ’n bettie help’n deur aander’n de moat te nemm’n ên zoand’r gevuul an de kaante te skoev’n? Weij ebt ’t oaver d’n landberieders. Oagsters, melk’rs en aandere buut’n-luu. K’n d’t noe niet aans?

Weij zul’t zien, ma’ar d’n genuumde zelfverzekkert’ied oaver geliek ên d’t deu’r ’n aand’rmaans keele drukk’n, kom’t aander’n wieder d’n keele uut. ’n Dus krieg’t weij prootes’t noa prootes’t ên akzie noa akzie. Oaver gevuul’ns van wan’oop, of hoe nuum’t ze d’t ok wèh? Poolaariezaazie. ’t Klinkt allemoal ’n bettie pessiemisties, nie’t? An h’ard loop’n he’j ni’et vulle, ie mut ‘p tied van huus afgoan.

In ’n darp as Dals’n giet ’t gelukk’g nog niet zoo h’ard teeg’n h’ard. Ên h’oe mooi is’t o’m noar veur’n te kiek’n, aj eers’t ’n joar terugge in de tied giet? D’r bunt ’n boel ding’n o’m ’n bettie vân op’te-vrool’k’n. Verjoardaag’n kun’t weij vier’n, bie eethuuz’n maj noar binn’n ên d’n terrass’n ’n kafees puult uut. Bioskoop’n ên diskooteek’n – d’r bunt d’r va’n d’n letst’n weliswaor nie’t zovulle mee’r – bunt rammegie-vol ên d’n muj voetbalstaadions, festivaals ên as z’e riedt d’e trein’n niet vergett’n.

Kooroona lek op d’n we’g terugge, maor op ’t moament van skriev’n kump d’r zoas zulle d’t nuump ’n poesjberiggie binn’n: oploop’nde ziefers ên neije ziekteverschiensel’n. Loat oans hoop’n d’t zoverre niet kump ên weij kun’t geniet’n van ’n poozitief joar. Ên dan ebt weij ’t hoop’lijk niêt oaver ziefers of test’n. Moar oaver ’n toernooiegie, op de letste daag’e van’t joar. Bukkum nuump zulle d’t. Misschien is ’t dan tied zo’n vissie noar binn’t te loat’n glied’n. Biedt weij oaver hoanderd”n-vieftig joar ons ekskuus wèh an. ’n Skier tweeduuz’ndrei’ntw’ntig!